วันอาทิตย์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

เขียนโดย ที่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)

๙. จัดเป็นอมตภาษิต เพราะช่วยให้คนเอาชนะความตายได้ ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง.
๑๐. ระวัง คำที่ถือกันว่าเป็นสุภาษิต ๆ พูดไว้ผิด ๆ ก็ยังมี เพราะมิใช่ออกมาจากธรรมชาติ.
๑๑. สุภาษิตเป็นปกาศิตและลิขสิทธิ์ของธรรมชาติ.
๑๒. ถ้าท่านทำใจร้อน ก็จะต้องร้อนใจในภายหลัง อย่างไม่มีทางหลีก.
๑๓. ถ้าท่านทำมักง่าย ก็เท่ากับทำลายสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่นั่นเอง.
๑๔. ถ้าท่านเห็นแก่ได้ ท่านจะต้องสูญเสียสิ่งที่ได้แล้ว และสิ่งที่กำลังจะได้ข้างหน้า.
๑๕. ถ้าท่านเห็นแก่กิน ไม่เท่าไรท่านก็จะไม่มีอะไรจะกิน.
๑๖. ถ้าท่านพูดพล่อย ๆ ก็คือท่านเปิดรูรั่ว ให้เกียรติยศของท่าน ค่อย ๆ รั่วจนหมดไป.
๑๗. ถ้าท่านสบายเมื่อหนุ่ม ท่านต้องรู้จักจัดรู้จักคุ้ม ให้สบายไปจนแก่.
๑๘. ถ้าท่านทำตามใจชอบ ต้องดูให้ดีเสียก่อนว่า กิเลสชอบ หรือธรรมะชอบ.
๑๙. ถ้าท่านทำบาปแลกบุญ ต้องพิจารณาดูให้ดีเสียก่อนว่า มันจะคุ้มทุนได้อย่างไร และเมื่อไร?.
๒๐. ถ้าท่านเห็นแก่ธรรม ก็จะไม่เห็นแก่ตน, ถ้าเห็นแก่ตน ก็จะไม่เห็นแก่ธรรม.
๒๑. ถ้าท่านทำงานเห็นแก่หน้า ท่านจะพบและเพิ่มปัญหาเรื่อยไป.
๒๒. ถ้าท่านทำตัวเห็นแก่ได้ ก็อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง.
๒๓. ถ้าท่านกลัวจนเกินไป ท่านก็ไม่มีทางจะทำอะไรได้สำเร็จ.
๒๔. ถ้าท่านกล้าจนเกินงาม ก็จะมีแต่พบกับความเดือดร้อน.
๒๕. ถ้าท่านหวังแต่ความสนุก ก็จงเตรียมตัวสำหรับพบกับความทุกข์อย่างมหันต์.
๒๖. ถ้าท่านขาดความยั้งคิด ชีวิตทั้งชีวิตจะหมดความหมาย โดยไม่ทันรู้.
๒๗. ถ้าท่านทำใจให้สงบ ท่านจะพบความสุขที่เยือกเย็น อยู่ตลอดเวลา.
๒๘. ถ้าท่านดำเนินชีวิตด้วยความพอดี ท่านก็จะไม่เป็นหนี้ตลอดกาล.
๒๙. ถ้าท่านมีความงก ท่านก็จะได้เป็นยาจกในเรือนเศรษฐี.
๓๐. ถ้าท่านมีเมตตากรุณา ท่านก็จะมีมิตรสหายญาติกา ไปทั้งบ้าน.
๓๑. ถ้าท่านมีเมตตาเกินประมาณ ก็จะพบคนอันธพาล ไปทั่วบ้านทั่วเมือง.
๓๒. ถ้าท่านคิดถึงแต่ความหลัง ท่านก็รังจะพบแต่ความเศร้า.
๓๓. ถ้าท่านมีแต่ความมัวเมา จะพบแต่ความปวดร้าว อย่างนิรันดร.
๓๔. ถ้าท่านทำดีเพื่อเด่น ก็จะถูกเขารุมกันเขม่น แม้จากญาติมิตรของตนเอง.
๓๕. ถ้าท่านหวังพึ่งแต่คนอื่น ก็มีวันที่จะต้องกลืนน้ำตาตนเอง.
๓๖. ถ้าท่านรู้จักใช้เวลาให้ถูกต้อง ชีวิตก็จะมีค่าเป็นเงินเป็นทอง ยิ่งกว่าที่กำลังเป็นอยู่นี้.
๓๗. ถ้าท่านดำเนินชีวิตขาดความพอดี ความเป็นหนี้ก็จะเข้ามาเพิ่มให้ท่าน.
๓๘. ถ้าท่านทำด้วยความหวังประโยชน์ทางจิต ท่านก็จะมีชีวิตอยู่อย่างสงบเย็นเป็นนิพพาน.
๓๙. คนที่ไม่รู้จักระวังเวลา ถ้าไม่เป็นคนบ้า ก็เป็นพระอรหันต์.
๔๐. อนาคตคือความฝัน ปัจจุบันคือภาพมายา อดีตคือปัญหาที่สะสมไว้
พระอรหันต์จึงอยู่เหนือความหมายของเวลา.
๔๑. อย่าหลงคิดไปว่า มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่ร่างกายและชีวิต เพราะว่าตัวเราที่แท้จริง มันไม่มี.
๔๒. การโกรธคนอื่นเขา ก็เท่ากับจุดไฟเผาตัวเอง เสียก่อนแล้วตั้งนาน.
๔๓. อารมณ์ไม่พอกับตัณหา เวลาไม่พอกับความโง่ ความเป็นเปรตหิวโซ ก็เกิดขึ้น.
๔๔. จะจบเกมทั้งหมดทั้งสิ้นของชีวิต ก็ต่อเมื่อมีการมองเห็นชีวิต ว่าเป็นของไม่ใช่ตน.
๔๕. อย่าพยายามให้คนอื่นทำอะไรให้ถูกใจเรา เพราะเราเองก็ทำให้ถูกใจเราเอง ไม่ได้เสียแล้ว.
๔๖. ถ้าทำตัวเป็นผ็รับแต่ฝ่ายเดียว โลกนี้ก็จะไม่มีผู้ให้ เหลืออยู่แม้แต่คนเดียว.
๔๗. ถ้าทำบ้านให้แข็งแรงแน่นหนากว่ารากฐาน ไม่เท่าไรบ้านก็จะเอาหัวลง.
๔๘. ถ้ากินอยู่เกินพอดี ไม่กี่ปีก็ต้องกินวาตาเป็นอาหาร.
๔๙. ถ้ามั่วสุมอยู่กับอบายมุข ไม่เท่าไรก็ต้องไปขลุก อยู่ในอบาย ได้ด้วยตนเอง.
๕๐. ถ้าทำหูเบาใจเบา ชีวิตของเราก็จะเป็นนุ่นปลิวไปตามลม จนตามจับกันไม่หวาดไหว.
๕๑. ถ้าพูดโดยไม่คิด มันจะกลายเป็นยาพิษ กลับมาหาท่าน อย่างสุดที่จะป้องกัน.
๕๒. ถ้าไม่มีความทุกข์แล้ว จะสร้างความสุขขึ้นบนรากฐานอะไร จงขอบใจความทุกข๋เสียบ้าง.
๕๓. ถ้าไม่ยอมปล่อยวางอะไรกันเสียเลย ในที่สุดเรือนร่างก็จะทนไม่ไหว
มือหรือแขนก็จะขาดออกไป.
๕๔. ถ้าจะหาความสุข จากความเพลิดเพลินมัวเมา ก็จะเท่ากับหาตัวเราในกระจก.
๕๕. ถ้าอยากเป็นคนมีเกียรติ ก็อย่าไปหยามเหยียดคนอื่นเขา
เพราะเขาจะสาบแช่งกลับมา พวกเทวดาก็ไม่เห็นด้วย.
๕๖. ถ้าอยากเป็นคนมีอำนาจ ก็อย่าใช้คำตวาดด่าทอเขา ให้อำนาจของเราร่อยหรอไป.
๕๗. ถ้าอยากเป็นคนเด่นคนดัง ก็ต้องเลิกหวังในความสงบ ซึ่งมันอยู่ด้วยกันไม่ได้.
๕๘. กินอยู่เท่าที่มี ดีกว่าไปเป็นหนี้เขา เพื่อเอามากินเติบ.
๕๙. เป็นสุขในการงาน ดีกว่าสุขสำราญอยู่ในบ่อน แต่มันก็ยากที่จะรู้จัก.
๖๐. แสวงหาเงินจากการงาน เป็นการแน่นอน และจะได้มาก่อนการเสี่ยงโชคบนบานบวงสรวง.
๖๑. ปิดปากให้เป็นใบ้ ไม่พูดจา ดีกว่าเปิดปาก ไว้นินทา เพื่อนบ้าน
ไม่ต้องกลัวใครจะหา ว่าเป็นคนโง่ คนขลาด.
๖๒. กินอยู่อย่างพอดี แม้ผีจะหัวเราะ ก็ยังดีกว่ากินดีอยู่ดี จนผีกลัว.
๖๓. การไม่ต่อสู้ในบางกรณี กลับเป็นวีรกรรม ยิ่งกว่าการต่อสู้ อย่างเอาเป็นเอาตาย.
๖๔. ระวัง! ความสงสารกลายเป็นความรักทางเพศได้ไม่ทันรู้ แล้วผลที่ตามมามันต่างกันมาก.
๖๕. หญิงสาว ก่อนแต่จะตัดสินใจรักเขา สังเกตให้มากกว่าเก่าอีก ๓ เท่า จึงจะปลอดภัย.
๖๖. การสร้างอนุสาวรีย์ที่แท้จริง มิใช่ความประสงค์ของเขา
แต่เป็นของผู้ที่ได้รับประโยชน์จากเขา.
๖๗. อย่าเลือกของรักด้วยกิเลส แต่จงเลือกด้วยโพธิ
คือสติปัญญาที่เป็นอิสระ ไม่ตกเป็นทาสของความรัก.
๖๘. คนไม่ดี ที่จริงเขาก็อยากดีเหมือนกัน เพียงแต่เขาเข้าใจความไม่ดี
ว่าเป็นความดี อย่างกลับกันอยู่.
๖๙. มีเงินก็มีอำนาจ มีอำนาจก็มีเงิน
แต่ยังมีสิ่งประเสริฐอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งอยู่เหนืออำนาจและเงิน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก.
๗๐. ความกล้าที่ความกลัวหรือความจำเป็นบังคับให้เกิดขึ้น ก็คือความวิกลจริตชนิดหนึ่ง.
๗๑. เศรษฐีมีเงิน จะชั่วช้าสามานย์ปานใด ก็ยังมีคนนับถือ,
แต่ผีไม่นับถือ แม้ผีเรือนบ้านเศรษฐีนั้น ก็ตาม.
๗๒. สอนตัวเองให้ได้เสียก่อน จึงค่อยสอนท่าน จะไม่เป็นครูบาอาจารย์ที่สกปรก.
๗๓. จะตำหนิติเตียนคน ก็ต้องดูอย่าให้ตน มีข้อควรตำหนิติเตียนอย่างเดียวกัน
มันจะย้อนกลับมาหาตน ก่อนไปหาเขา.
๗๔. อย่าทรยศขบถใคร เพราะทำไปก็เท่ากับ ทรยศขบถเกียรติยศของตนเอง.
๗๕. พอมีอำนาจราชศักดิ์ ก็มีโอกาสที่จะทุจริตได้ง่ายขึ้นอีกหลายเท่าตัว ต้องระวังให้ดี.
๗๖. ถ้าขายังไม่แข็ง แม้จะมีแรง ก็อย่าเพ่อลุกขึ้น มันจะเสียแรงเปล่า.
๗๗. การหลีกเลี่ยงเมื่อไม่มีหนทางสู้ นั่นก็คือการสู้อีกแบบหนึ่ง ซึ่งควรจะรู้จักไว้.
๗๘. แม้จะมีเหรียญตราเต็มอก ก็รกเสียเปล่า ถ้าเขาไม่รู้จักรักศักดิ์ศรีของตนเอง
แต่ก็ยังมีอยู่โดยมาก.
๗๙. ไม่มีอะไรน่าเกลียด เท่ากับการดัดจริตวางท่าทำให้น่ารัก ชนิดตบตาผู้อื่น.
๘๐. อาจหาญกับอาหาร ต่างฝ่ายต่างเป็นปัจจัยแก่กันและกัน สำคัญอยู่ที่ใช้มันให้ถูกต้อง.
๘๑. ผู้ชายแคล่วคล่อง ผู้หญิงว่องไว เป็นปัจจัยแห่งความก้าวหน้า ของครอบครัว
โดยไม่ต้องขัดแย้งกัน.
๘๒. พูดว่า “ทำบุญเข้าไว้จะได้ไปสวรรค์” ทั้งที่ยังไม่รู้จักเลย ว่าบุญและสวรรค์นั้นคืออะไร
และจะเป็นไปได้อย่างไร.
๘๓. ยิ่งอวดฉลาด ก็ยิ่งพินาศเร็ว ทั้งทางวัตถุ ทางกาย และทางจิตวิญญาณ
แต่คนเราก็ชอบอวดฉลาดอยู่นั่นเอง.
๘๔. ยิ่งทำเด่น ยิ่งถูกคนเขาเขม่น และคอยสมน้ำหน้า เมื่อความเด่นพังทลายลง,
ระวังไว้เถิดคนชอบเด่น.
๘๕. ดูจากจำนวนคนทำบุญอยากไปสวรรค์ ถ้าจริงตามนั้น
ไม่เท่าไรสวรรค์ก็จะแน่นอัด ยิ่งกว่าปลาซาดีนในกระป๋อง.
๘๖. อย่าคิดว่า คนหน้าซื่อแล้วใจจะซื่อด้วย อาจจะเซ่อ หรือถึงกับทรามก็ได้
อย่าดูกันแต่เพียงเท่านั้น.
๘๗. คนเราต้องฉลาดแต่พอดี และในทางที่ถูกที่ควรเท่านั้น ที่จะเจริญและเอาตัวรอดได้,
เรามักฉลาดกันจนเฟ้อ.
๘๘. การโอนอ่อนผ่อนตาม อย่างฉลาดและสุขุม ในกรณีที่สู้ไม่ได้
นั่นก็เป็นการต่อสู้ ที่มีชัยชนะอย่างแท้จริง ด้วยเหมือนกัน.
๘๙. ความกล้าหาญ ของคนมีสติสัมปชัญญะเท่านั้น ที่จะจัดเป็นวีรกรรมอันแท้จริง
มิฉะนั้นก็เป็นเรื่องของคนบ้าบิ่น.
๙๐. เงิน ที่ว่ากันว่าทำให้คนเป็นคนชั่วนั้น อาจทำให้คนชั่วกลายเป็นคนดีก็ได้เหมือนกัน
ถ้ามีสติปัญญาเข้ามาประกอบ.
๙๑. เครื่องแต่งตัวและเนื้อตัวที่สะอาด มิได้หมายความว่าใจจะสะอาดด้วยเสมอไป
ดังนั้นอย่าดูกันภายนอก.
๙๒. ผู้ที่ดีแต่คอยฉกฉวยยื้อแย่งทรัพย์สินของผู้สุจริตนั้น
ไม่ควรมีสิทธิ์ที่จะอยู่ในโลกนี้ อีก ๓ เท่า.
๙๓. วันเวลาที่ท่านสามารถทำหน้าที่ของท่านได้ดีที่สุด
นั่นแหละคือวันฤกษ์ดียามดีที่สุด สำหรับท่าน อย่าไปดูหมอให้เสียเวลา.
๙๔. ควรทุ่มเทสติปัญญามานะพยายามให้ถึงที่สุด ในเมื่อได้ดำรงตนอยู่บนแนวทางที่ถูกต้องแล้ว.
๙๕. ในความเป็นคนกักขฬะหยาบช้าป่าเถื่อนนั้น จะหาอะไรดีแก่ตนเองและผู้อื่น
แม้สักอณูเดียวก็ไม่ได้.
๙๖. ถ้าอยู่ในฐานะที่จะหลีกทางให้ไม่ได้จริง ๆ ก็จงยินดีเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง ที่ประดังกันเข้ามา.
๙๗. ในบ้านเมืองที่ยิ่งเจริญ ก็ยิ่งมีความโหดร้ายทารุณซ่อนเร้นอยู่ ยิ่งกว่าในป่า ที่ไร้ความเจริญ.
๙๘. ลิงจะแต่งเนื้อแต่งตัวเท่าไรอย่างไร ใคร ๆ ก็ยังรู้ว่าลิง อยู่นั่นเอง แม้แต่เด็กทารก.
๙๙. ถ้าท่านเหยียบงู ก็เท่ากับท่านทำให้มันรู้สึกว่า ท่านท้าทายให้มันกัดท่าน ดังนั้นระวังไว้ดีกว่า.
๑๐๐. เหรียญตราเต็มหน้าอก ก็ควรจะเป็นเครื่องราง ป้องกันการฉ้อราษฎร์บังหลวง
ได้มากยิ่งขึ้นไปเท่านั้น.